Είχα λοιπόν πάει πριν ένα περίπου μήνα για καφέ στο σπίτι της φίλης μου στο κέντρο, για να συζητήσουμε ως συνήθως τα προβλήματά μας που τα τελευταία χρόνια δεν είναι άλλα από το πως θα πληρώσουμε τους λογαριασμούς που τρέχουν,πως θα βγάλουμε τον μήνα αφού ο μισθός είναι.... ο μισθός δεν είναι ας πούμε καλύτερα ...
Κάποια στιγμή αφήσαμε τον ψυχικό μας πόνο γιατί η φίλη μου δυσφορούσε αρκετά από έναν επίμονο πόνο στην κοιλιά ο οποίος όπως με πληροφόρησε είχε ξεκινήσει μία βδομάδα πριν. Κάνοντας ένα σωρό υποθέσεις και κατόπιν μαραθώνιων συζητήσεων στο τηλέφωνο με μαμάδες θειάδες φίλους κτλ αποφασίζουμε να δράσουμε πιο άμεσα.
Θερμόμετρο!! αναφώνησα όταν θυμήθηκα την ατάκα ενός γιατρού που με εξέταζε για σκωληκοειδίτη σε παρόμοια κατάσταση πόνου. Γελώντας εγώ και με κλαυσίγελο η φίλη μου περιμέναμε να δούμε το αποτέλεσμα... ΦΤΟΥΥΥ!! αναφώνισε... 38,7.
Δεύτερος μαραθώνιος με μαμάδες στα τηλέφωνα και καταλήξαμε στο να καλέσουμε ένα ασθενοφόρο για να μας πάει στο πληρέστερο νοσοκομείο. Μα καλά καλέσατε ασθενοφόρο για κάτι τέτοιο;; αναρωτήθηκαν πολλοί μετά. Ναι φίλε μου,γιατί ούτε λεφτά για ταξί είχαμε, ούτε τα ΜΜΕ εξυπηρετούσαν έτσι όπως είχε διπλωθεί από τους πόνους ούτε έχουμε την πολυτέλεια ενός μέσου...μιας και είναι είδος πολυτελείας πλέον.
Φτάνει το ασθενοφόρο και αρχίζει το θέατρο του παραλόγου.
Τι ασφάλιση έχετε;;; Ασφάλιση, ποια ασφάλιση;; που ασφάλιση;;
Σκέφτηκα να βγάλω το λεξικό να δω την εννοιολογία της λέξης για να γίνω πιο καυστική αλλά δεν είχαμε και πολλά χρονικά περιθώρια. Δεν έχουμε είπαμε και με συνοπτικές διαδικασίες ζητήσαμε να μας πάνε στο πλησιέστερο ευφημερεύον νοσοκομείο και θα βλέπαμε εκεί τι θα κάναμε.
Επόμενη στάση Αττικό νοσοκομείο. Η φίλη μου στο φορείο κι εγώ να τρέχω για τα διαδικαστικά. Η ασφάλεια σας;;; δεύτερο φορά το ίδιο αστείο από την γραμματεία. Λέω την ψάχνουμε κάπου χάθηκε μες το σπίτι μαζί με τους λογαριασμούς. Ευγενέστατη η κυρία ευτυχώς και με χιούμορ με καθοδηγεί στο χάος όπου 10 γιατροί για εκατοντάδες ασθενείς παλεύουν να βγάλουν την νύχτα.
Ο γολγοθάς κυνηγητού με τους γιατρούς και οι εξετάσεις κράτησαν 6 ώρες και κατά τις 3 το πρωί για τρίτη φορά έπεσε το αστείο -Τα στοιχεία της ασφάλισης σας τα έχετε δώσει για την εισαγωγή;;; Μιας και το κόστος των εξετάσεων άγγιζε το 500ευρώ άρχισα να νιώθω κι εγώ έναν πόνο κάπου στον αυχένα...αυτόν που σε πιάνει κάθε φορά που ακούς λεφτά και είναι πάντα για να δώσεις.
Ήταν μια δύσκολη ώρα, λίγο η κούραση, λίγο η κατάντια των ελληνικών νοσοκομείων... Και ναι, εμφανίζεται η συγκάτοικος της φίλης μου με ένα χαρτί στο χέρι. Η ιδιωτική ασφάλιση της φίλης μου που τυχαία είχε κάνει προ μηνών για ώρα ανάγκης. Πόσο εκνευρισμό αισθάνθηκα όταν θυμήθηκα το ταξίδι που δεν πήγαμε για να πληρώσει ιδιωτική ασφάλεια...
Δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω αλλά σίγουρα κατά τις 7 το πρωί στο φορείο σε ένα διάδρομο δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να διακωμοδούμε το χάλι μας. Και όταν λέω το χάλι μας εννοώ αυτό που μια εγχείρηση ρουτίνας όπως την λένε, για εμάς τους νέους είναι θρίλερ, γιατί και άνεργος και ανασφάλιστος...πάει πολύ!
Γράφει η Κατερίνα Βλαχάκη
Κάποια στιγμή αφήσαμε τον ψυχικό μας πόνο γιατί η φίλη μου δυσφορούσε αρκετά από έναν επίμονο πόνο στην κοιλιά ο οποίος όπως με πληροφόρησε είχε ξεκινήσει μία βδομάδα πριν. Κάνοντας ένα σωρό υποθέσεις και κατόπιν μαραθώνιων συζητήσεων στο τηλέφωνο με μαμάδες θειάδες φίλους κτλ αποφασίζουμε να δράσουμε πιο άμεσα.
Θερμόμετρο!! αναφώνησα όταν θυμήθηκα την ατάκα ενός γιατρού που με εξέταζε για σκωληκοειδίτη σε παρόμοια κατάσταση πόνου. Γελώντας εγώ και με κλαυσίγελο η φίλη μου περιμέναμε να δούμε το αποτέλεσμα... ΦΤΟΥΥΥ!! αναφώνισε... 38,7.
Δεύτερος μαραθώνιος με μαμάδες στα τηλέφωνα και καταλήξαμε στο να καλέσουμε ένα ασθενοφόρο για να μας πάει στο πληρέστερο νοσοκομείο. Μα καλά καλέσατε ασθενοφόρο για κάτι τέτοιο;; αναρωτήθηκαν πολλοί μετά. Ναι φίλε μου,γιατί ούτε λεφτά για ταξί είχαμε, ούτε τα ΜΜΕ εξυπηρετούσαν έτσι όπως είχε διπλωθεί από τους πόνους ούτε έχουμε την πολυτέλεια ενός μέσου...μιας και είναι είδος πολυτελείας πλέον.
Φτάνει το ασθενοφόρο και αρχίζει το θέατρο του παραλόγου.
Τι ασφάλιση έχετε;;; Ασφάλιση, ποια ασφάλιση;; που ασφάλιση;;
Σκέφτηκα να βγάλω το λεξικό να δω την εννοιολογία της λέξης για να γίνω πιο καυστική αλλά δεν είχαμε και πολλά χρονικά περιθώρια. Δεν έχουμε είπαμε και με συνοπτικές διαδικασίες ζητήσαμε να μας πάνε στο πλησιέστερο ευφημερεύον νοσοκομείο και θα βλέπαμε εκεί τι θα κάναμε.
Επόμενη στάση Αττικό νοσοκομείο. Η φίλη μου στο φορείο κι εγώ να τρέχω για τα διαδικαστικά. Η ασφάλεια σας;;; δεύτερο φορά το ίδιο αστείο από την γραμματεία. Λέω την ψάχνουμε κάπου χάθηκε μες το σπίτι μαζί με τους λογαριασμούς. Ευγενέστατη η κυρία ευτυχώς και με χιούμορ με καθοδηγεί στο χάος όπου 10 γιατροί για εκατοντάδες ασθενείς παλεύουν να βγάλουν την νύχτα.
Ο γολγοθάς κυνηγητού με τους γιατρούς και οι εξετάσεις κράτησαν 6 ώρες και κατά τις 3 το πρωί για τρίτη φορά έπεσε το αστείο -Τα στοιχεία της ασφάλισης σας τα έχετε δώσει για την εισαγωγή;;; Μιας και το κόστος των εξετάσεων άγγιζε το 500ευρώ άρχισα να νιώθω κι εγώ έναν πόνο κάπου στον αυχένα...αυτόν που σε πιάνει κάθε φορά που ακούς λεφτά και είναι πάντα για να δώσεις.
Ήταν μια δύσκολη ώρα, λίγο η κούραση, λίγο η κατάντια των ελληνικών νοσοκομείων... Και ναι, εμφανίζεται η συγκάτοικος της φίλης μου με ένα χαρτί στο χέρι. Η ιδιωτική ασφάλιση της φίλης μου που τυχαία είχε κάνει προ μηνών για ώρα ανάγκης. Πόσο εκνευρισμό αισθάνθηκα όταν θυμήθηκα το ταξίδι που δεν πήγαμε για να πληρώσει ιδιωτική ασφάλεια...
Δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω αλλά σίγουρα κατά τις 7 το πρωί στο φορείο σε ένα διάδρομο δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να διακωμοδούμε το χάλι μας. Και όταν λέω το χάλι μας εννοώ αυτό που μια εγχείρηση ρουτίνας όπως την λένε, για εμάς τους νέους είναι θρίλερ, γιατί και άνεργος και ανασφάλιστος...πάει πολύ!
Γράφει η Κατερίνα Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε με χαρά να δημοσιεύσουμε άρθρα, σκέψεις και βιώματα σας.